“Hedefi olmayan gemiye hiç bir rüzgar yardım edemez.” - Montaigne Bu sene üniversite sınavına girenlerden biri de oğlumdu ve bu nedenle süreci çok yakından gözlemleme şansım oldu. Hatta, gözlemlemenin de

Bazen, “yeter artık” dediğiniz oldu mu hiç? “Bırak beni” dediğiniz… “Özgür bırak.. Bırak ki ilerleyebileyim…” Adım atmak istediğiniz ancak birden zihninizden geçen konuşmalarla o adımı atmaktan çekindiğiniz… Sizi durduran korkular,

Oğlum için ülkenin en iyi üniversitelerinden birinin tanıtım gününe gittiğimizde, dereceye girmiş bir kaç öğrenciden farklı ortamlarda benzer bir soru geldi. “Biz çok yüksek puanlarla burslu olarak buraya gireceğiz ancak

Geçen hafta Van ve Ahlat’taki öğrencilerle birlikteydim. Orada seminerler verdim ve liseli gençlerle bire bir konuşma şansım oldu. Güzel ülkemin en doğusundaki bu bölgede çocuklardan çok ama çok etkilendim; zaten

“En iyi okulları bitirdi ama şanssız işte, iş bulamıyor.” “Sınıfından dereceyle mezun oldu, çok da çalışkandı ama hala aylardır kapı kapı iş arıyor”. “Arkadaşlarıma bakıyorum, benden zeki, akıllı değiller ama